TAK. Zgodnie z art. 14a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie. Przychód ze sprzedaży środka trwałego w okresie zawieszenia będzie stanowił przychód z działalności. W przypadku czynnych podatników VAT przychodem będzie kwota netto z faktury sprzedaży. W okresie zawieszenia przedsiębiorca nie musi dokonywać wyliczeń zaliczki na podatek dochodowy. Zaliczka na podatek dochodowy z tej transakcji powinna zostać jednak rozliczona przez przedsiębiorcę w zeznaniu podatkowym za rok, w którym dokonano sprzedaży jeżeli w danym roku podatkowym działalność nie została wznowiona. Jeśli przedsiębiorca jest jednocześnie czynnym podatnikiem VAT, ma obowiązek wystawić fakturę VAT z odpowiednia stawką VAT dokumentującą tę transakcję oraz złożyć deklarację VAT, za okres (miesiąc, kwartał) w którym została ona dokonana. Należy również uregulować zapłatę podatku jeśli taki wystąpi.

Podstawa prawna:
Art. 14a ust. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r. poz. 584) Art. 44 ust. 10 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 361) Art. 99 ust. 7a i 7b ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054)

Wniesienie przez osoby fizyczne wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część do spółki kapitałowej powoduje powstanie przychodu. Z kolei równocześnie należy ustalić koszt uzyskania przychodu na dzień objęcia udziałów, ustala się go w zależności od rodzaju wkładu w wysokości określonej w art. 22 ust. 1e updof. Dochodem z tytułu objęcia udziałów jest różnica pomiędzy wartością nominalną objętych udziałów a kosztami ich uzyskania. Dochód taki podlega opodatkowaniu 19% podatkiem po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu PIT-38.

Podstawa prawna:
art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 361) art. 22 ust. 1e ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 361).

Co do zasady i zgodnie z art. 105b ustawy o podatku VAT podmiot dokonujący dostawy towarów objętych załącznikiem nr 13 tejże ustawy (w tym rówież paliwem) może ale nie musi składać w urzędzie skarbowym kaucji gwarancyjnej w wysokości określonej przepisami ustawy o podatku VAT.

Jednakże zgodnie z art. 105a ustawy o podatku VAT podmiot na rzecz którego dokonuje się dostawy towarów wg wyżej wymienionego załącznika (czyli tym samym kontrahent podatnika zadającego pytanie) odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy (czyli z podatnikiem zadającym pytanie) za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika (pod dodatkowymi warunkami wskazanymi w art. 105a ustawy o podatku VAT. Innymi słowy mamy do czynienia z odpowiedzialnością solidarną nabywcy.

Dlatego też większość podatników działających w branży paliwowej podejmuje decyzję o złożeniu w swoim urzędzie skarbowym kaucji gwarancyjnej i pojawieniu się w wykazie, o którym mowa w art. 105c ust. 1, gdyż w ten sposób stają się oni w oczach swoich kontrahentów wiarygodnymi i tym samym bardziej konkurencyjnymi partnerami w biznesie. Niekiedy wręcz posiadanie potwierdzenia o złożeniu kaucji gwarancyjnej jest warunkiem dokonania transakcji pomiędzy kontrahentami.

Dodać należy, że wysokość kaucji gwarancyjnej, którą podatnik działający w branży paliwowej może złożyć w swoim urzędzie skarbowym powinna odpowiadać co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego od przewidywanej przez podatnika w danym miesiącu wartości sprzedaży towarów, z tym że nie może być niższa niż 1.000.000 zł (art. 105b ust. 1 pkt 2 oraz poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy o podatku VAT).

Podstawa prawna:
art. 105a-c Ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (tekzst jednolity Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)

Niestety nie.  Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów w spółce m. in. wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami spółki w rozumieniu odrębnych przepisów. Składki, które udziałowiec spółki ma obowiązek sobie opłacać są wg fiskusa takim wydatkiem. Zatem nie mogą one zostać uznane za koszt uzyskania przychodu w spółce z o.o.

Podstawa Prawna:
Art. 16 ust. 1 pkt. 38 ustawy z dnia 15.02.1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zmianami).